Is karaoke kunst aan het worden?

Karaoke, een vrijetijdsbesteding die geroemd wordt om zijn sociale aspect, wordt in Azië en met name in Japan zelfs beschouwd als een vooraanstaand element van de hedendaagse cultuur. Zozeer zelfs dat het na zich wereldwijd te hebben verspreid, nu ook inspiratie begint op te leveren voor verschillende kunstvormen.

Allereerst noemen we het theater: omdat toneel en karaoke beide uitgaan van een bepaalde enscenering zijn ze samengebracht in het concept 'karaoke-theater'. Het idee is hier om de barrières af te breken tussen toneel en publiek en een eind te maken aan de passiviteit van de bezoekers: zij worden uitgenodigd om actief mee te doen en zonder enige voorbereiding een rol op zich te nemen. De teksten worden met een beamer geprojecteerd en sommige bezoekers krijgen een microfoon en een kostuum.

Een andere kunst met een grote K heeft zich ontvankelijk verklaard voor karaoke: de dichtkunst. Deze nieuwe tendens die heel pragmatisch 'gedichtenkaraoke' wordt genoemd, is ontstaan in de Scandinavische landen. De deelnemers worden uitgenodigd gedichten voor te dragen die hun worden voorgesteld. Hier is uiteraard geen sprake van muziek, maar het principe van enscenering en 'begeleiding' door de tekst op een scherm zijn hetzelfde.

In navolging van het filmfestival Paris Cinema is een ander origineel concept verschenen: de cine-karaoke. Muzikale scènes uit overbekende films als West Side Story of Grease worden op een gigantisch scherm vertoond. De tekst van de liedjes verschijnt net als bij karaoke en het publiek wordt uitgenodigd met zijn allen mee te zingen.

Tot slot zorgt karaoke voor ontwikkelingen binnen de muziek zelf. Zo hebben we acid-karaoke party's zien verschijnen. Het gaat net zoals bij een normale karaoke party maar alle gedraaide nummers zijn overgoten met een acid techno sausje, of ze nu van oorsprong folk of disco of wat dan ook zijn…